Το παιδί αποτελείται από εκατό.

Το παιδί έχει εκατό γλώσσες,

εκατό χέρια, εκατό σκέψεις,

εκατό τρόπους σκέψης, παιχνιδιού, ομιλίας.

Εκατό, πάντα εκατό τρόπους

να ακούει, να θαυμάζει, να αγαπά.

Εκατό χαρές για

να τραγουδά και να καταλαβαίνει.

Εκατό κόσμους να ακακαλύπτει.

Εκατό κόσμους  να εφευρίσκει.

Εκατό κόσμους να ονειρεύεται.

Το παιδί έχει εκατό γλώσσες

(και εκατό, εκατό, εκατό ακόμη).

Αλλά του κλέβουν τις ενενήντα εννιά.

Το σχολείο και ο πολιτισμός

διαχωρίζουν το κεφάλι από το σώμα.

Λένε στο παιδί:

να σκέφτεται χωρίς τα χέρια,

να τα καταφέρνει χωρίς το μυαλό,

να ακούει και να μη μιλάει,

να καταλαβαίνει χωρίς να χαίρεται,

να αγαπάει και να θαυμάζει

μόνο το Πάσχα και τα Χριστούγεννα.

Λένε στο παιδί:

να ανακαλύψει έναν κόσμο που ήδη υπάρχει.

Και από τις εκατό

του κλέβουν τις ενενήντα εννιά.

Λένε στο παιδί:

ότι η εργασία και το παιχνίδι,

η πραγματικότητα και η φαντασίωση,

η επιστήμη και η φαντασία,

ο ουρανός και η γη,

η λογική και το όνειρο,

είναι πράγματα που δεν ταιριάζουν.

Και έτσι λένε στο παιδί

ότι οι εκατό γλώσσες δεν υπάρχουν.

Το παιδί λέει:

ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ! ΟΙ ΕΚΑΤΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ...

LORIS MALAGUZZI